مناظر فرهنگی واجتماعی آرامستان میلان با رویکرد فضای باز جمعی شهری

در کلیه تمدن هایی که سنت مرگ، با خاکسپاری همراه است، آرامستان ها بوجود آمده و این مکان‌ها در دوره‌های مختلف خصوصیات متفاوتی را در ارتباط به نوع پذیرش جامعه از مرگ پیدا کرده‌اند. در این راستا می‌توان فضای آرامستان را از این منظر در فرهنگ‌ها و تمدن های مختلف مورد بررسی قرار داد و نحوه تأثیرگذاری مفاهیم، آیین های عبادی و سنت های مرتبط با مرگ را در هر فرهنگ بر چگونگی پیدایش فضای آرامستان شناخت. ارتباط بشر با فضا، وابسته به برقراری ارتباط فرد با مکان و روابط اجتماعی است که در آن مکان شکل می‌گیرند. بدین معنی که کیفیت یک فضای شهری از یک سو، منظر چگونگی ارتباط آن با افراد و از سوی دیگر، با روابطی که درون آن فضا از منظر فرهنگی- تاریخی واجتماعی شکل می‌گیرد قابل قیاس است.آرامستان میلان می‌تواند از مصادیق موفق معمارانه نگرش به پدیده مرگ باشد. این آرامستان تاریخی به عنوان موزه روباز و مکان نمایش انواع هنرها (نقاشی، مجسمه سازی، ادبیات، خطاطی، معماری، منظره پردازی و...) است و بیان گر فرهنگ، اعتقادات و باورهای مردم جامعه درباره مفاهیمی چون زندگی، مرگ، نیکی، زمان ابدی، طبیعت و ... است. این آرامستان از منظر فرهنگی و اجتماعی نیز در زمره منابع با ارزش هنری و معماری کشور ایتالیا به شمار می‌رود. همچنین به عنوان یک فضای پویا و ماندگار در خدمت فعالیت‌های آیینی، فرهنگی، مذهبی و اجتماعی قرار دارد و در این پژوهش سعی شده که به نقش آن به عنوان فضای بازجمعی شهری با استفاده از مناظر فرهنگی و اجتماعیِ آن، از روش تحقیق کیفی و با رویکرد توصیفی-تحلیلی که جمع آوری اطلاعات با استفاده از مطالعات اسنادی و بررسی میدانی بوده، پرداخته شود.